اهرام مصر از شگفتی‌های باستان‌شناسی به شمار می‌روند، بناهای عظیم استوار بر صحراهای شنی که از کیلومترها دور قابل مشاهده‌اند؛ اما این بناها همواره سوالی را در ذهن بینندگان ایجاد کرده‌اند: آن‌ها به دست چه کسانی ساخته شده‌اند؟
به گزارش از لایوساینس، اهرام تاریخی مصر از مشهورترین سازه‌های باستانی جهان به شمار می‌روند. اما ساخت این اهرام بی‌شک کار دشواری بوده و همواره سوالاتی درباره سازندگان این اهرام مطرح شده است.
فرضیه‌های بسیاری درباره این‌که چه کسانی این اهرام را ساخته‌اند وجود دارد که از میان آن‌ها به گروه بزرگی از برده‌های یهودی و ایده‌های عجیب‌تری همچون ساکنان شهر گم‌شده آتلانتیس و حتی آدم‌های فضای می‌توان اشاره کرد.
با این حال هیچ شواهدی برای تایید این فرضیه‌ها وجود ندارد.
این اهرام نمی‌توانستند توسط برده‌های یهودی ساخته شوند چراکه تحقیقات نشان می‌دهند هیچ بقایای تاریخی در مصر کشف نشده است که مستقیما به افراد یهودی ارتباط داشته باشد و به ۴۵۰۰ سال پیش زمانی که اهرام «جیزه» ساخته شدند تعلق داشته باشد. علاوه بر این در کتاب مقدس یهودیان داستانی که درباره برده‌های یهودی در مصر روایت شده است به شهری به نام «رامسس» مربوط می‌شود. شهری به همین نام در طول دودمان نوزدهم مصر باستان (۱۲۹۵ تا ۱۱۸۶ پیش از میلاد) به احترام نام «رامسس دوم» که بین ۱۲۷۹ تا ۱۲۱۳ پیش از میلاد فرمانروایی کرده بود بنا شد. یعنی این شهر پس از به اتمام رسیدن ساخت و ساز اهرام، بنا شده بود.
همچنین هیچ شواهد باستان‌شناسی در هیچ دوره تاریخی درباره شهر گم‌شده آتلانتیس کشف نشده است و بسیاری از محققان معتقدند داستان این شهر یک افسانه است. این نتیجه‌گیری برای فرضیه آدم‌های فضایی هم صدق می‌کند.
در حقیقت، تمامی شواهد نشان می‌دهند مصریان باستان این اهرام را ساخته‌اند. اما محققان همچنان در حال بررسی و کسب اطلاعات بیشتر درباره این موضوع هستند که سازندگان این اهرام چطور زندگی می‌کردند و چه رفتاری با آن‌ها می‌شده است.
«مارک لنر» باستان‌شناس آمریکایی در کتاب «تمام هرم‌ها: حل کردن اسرار باستانی» نوشته است در مجموع بیش از ۱۰۰ هرم باستانی در مصر وجود دارد، اما مشهورترین آن‌ها نخستین هرم پلکانی که تحت فرمان فرعون «جوزر» ساخته شده بود و نخستین هرم عادی با وجه‌های صاف که تحت فرمان فرعون «سنفرو» ساخته شده بود هستند.
«هرم بزرگ جیزه» در دوران حکمرانی فرعون «خوفو» ساخته شد. دو جانشین بعدی «خوفو» یعنی «خفره» و «منکوره» نیز در جیزه اهرامی ساختند.
«لنر» در بخشی از کتابش نوشته است فرعون‌های مصر به تدریج در دوران پادشاهی نوین (۱۵۵۰ تا ۱۰۷۰ پیش از میلاد) از ساخت هرم دست کشیدند و در عوض دفن شدن در «دره پادشاهان» را انتخاب کردند.
اسناد به‌جامانده، از جمله پاپیروسی که در سال ۲۰۱۳ در سواحل دریای سرخ کشف شده است نشان می‌دهد گروه‌های بزرگی از کارگران مصالح را به جیزه منتقل می‌کردند. در این پاپیروس درباره گروهی متشکل از ۲۰۰ مرد به سرپرستی فردی به نام «مِرِر» نوشته شده است. این گروه از کارگران سنگ‌ها را با قایق از رود نیل از مسافت ۱۸ کیلومتری از معدن سنگ «طره» به هرم بزرگ جیزه منتقل می‌کردند تا نمای بیرونی این بنا را بسازند.
در گذشته، متخصصان مصرشناس این فرضیه را مطرح کرده بودند که اغلب سازندگان هرم را کارگران فصلی کشاورزی تشکیل داده بودند که در موقعیتی از سال قرار داشتند که کار کشاورزی زیادی برای انجام دادن وجود نداشته است. با این حال صحت این فرضیه هنوز ثابت نشده است. این پاپیروس که اطلاعاتی درمورد تاریخچه هرم بزرگ جیزه را در برگرفته است هنوز مورد بررسی کارشناسان قرار دارد. اما تاکنون مشخص شده است که این گروه ۲۰۰ نفری کارهای بیشتری از ساخت هرم انجام داده بودند. به نظر می‌رسد این گروه از افراد به بخش‌های زیادی از مصر حتی تا صحرای سینا سفر کرده بودند و پروژه‌های ساخت و ساز زیاد و وظایفی را که به آن‌ها محول شده بود انجام داده بودند. این موضوع فرضیه‌ای را به وجود می‌آورد که به جای گروهی از کارگران فصلی که مدتی بعد به زمین‌های کشاورزی بازمی‌گشتند، شاید این گروه بخشی از نیروی کار حرفه‌ای و دائمی بودند.
به گفته «پیر تالت» مصرشناس و استاد دانشگاه «سوربن» در فرانسه، پاپیروسی که در سال ۲۰۱۳ کشف شده است نشان می‌دهد رژیم غذایی این کارگران خرما، سبزیجات، گوشت قرمز و مرغ را شامل می‌شده است. علاوه بر این رژیم غذایی، این پاپیروس نشان می‌دهد این گروه به طور مرتب پارچه‌هایی را دریافت می‌کردند که احتمالا در آن دوره حکم پول را داشته است.
«لنر» و تیم باستان‌شناسی او شهری واقع در جیزه را که زمانی محل سکونت کارگران سازنده هرم «منکوره» بوده مورد بررسی قرار داده‌اند. باستان‌شناسان تاکنون شواهدی کشف کرده‌اند که نشان می‌دهد ساکنان این شهر در خانه‌های‌شان نان‌های بسیاری تهیه می‌کردند و از هزاران حیوان برای تغذیه استفاده می‌کردند. باستان‌شناسان بر اساس استخوان‌های کشف‌شده در این شهر اعلام کردند روزانه به طور متوسط از ۱۸۰۰ کیلوگرم حیوان شامل گاو، گوسفند و بز برای غذای کارگران استفاده می‌شده است.
بقایای کارگرانی که در گورهای اطراف هرم‌ها دفن شده‌اند نشان می‌دهد کارگران استخوان‌های سالم درمان‌شده داشتند که این موضوع بیانگر دسترسی داشتن این افراد به خدمات درمانی بوده است. تغذیه مناسب سازندگان هرم، شواهد دسترسی آن‌ها به خدمات درمانی و دریافت پارچه به عنوان نوعی دستمزد سبب شده کارشناسان در مجموع با این موضوع که سازندگان هرم‌های مصر برده نبوده‌اند موافق باشند.
با این حال نمی‌توان نتیجه گرفت که تمامی کارگران از رفاه و شرایط یکسانی برخوردار بوده‌اند. تحقیقاتی نشان می‌دهد برخی از مقام‌های عالی‌رتبه در خانه‌های بزرگ زندگی می‌کردند و غذاهای بهتری داشتند. در عوض «لنر» فکر می‌کند کارگران طبقه پایین در خانه‌های ساده و آلونک‌های کوچک واقع در خود هرم‌ها زندگی می‌کردند.
